Välkommen!

Dotarliśmy na miejsce. Ból kręgosłupa mówi mi, jak bardzo się stresowałam. Jednak Perełka nie przewróciła się na zakręcie z przeładowania, jednak bagażnik się nie odpiął, jednak nie zapomnieliśmy dowodów, jednak Piotr i dzieci nie mieli choroby morskiej, jednak nie zaspaliśmy na śniadanie, jednak nie okazało się, że na śniadaniu nie było płatków, na które Pola tak się cieszyła, jednak nie pokłóciliśmy się w tym biegu, jednak nie zapomniałam angielskiego. Tylko nawigacja nie chciała odpalić, ale odpaliła moja pamięć mapy.
Zdziwienie? Właściciel zostawił w mieszkaniu swoje zdjęcia z rodziną i puszkę piwa w lodówce. Zachwyty? Architektura: symetria, odległości między budynkami, kolory, równe kąty dachów, świecące gwiazdy w oknach-wielkości okien, brak płotów i zasłon, drewniane werandy w prawie każdym domu, okiennice. Balsam dla oczu.
I jeszcze z zachwytów. O trzynastej przyjechał po nas mój szef, przywitał w Szwecji i zabrał na lunch z moją szefową i współpracowniczką z rodziną. Ze wszystkimi od razu na ,,ty". Obwiózł nas po mieście w swoim czerwonym volvo, pokazał gdzie będziemy później mieszkać, gdzie będę pracować. Szefowa podarowała nam pięknie wydaną książkę o szwedzkich tradycjach, Pola dostała Pippi, a Oli Pana Nilsona.
Po szwedzku Tack znaczy dziękuję. Tak! Tak!
Oliwer pyta, czy teraz jedziemy do babci Uli, Pola się z niego śmieje. Biedny nie rozumie, co tu się wydarzyło. My niby rozumiemy, ale jednak nie. Tylko wsiedliśmy w samochód.
Nerwy domagają się snu. Albo drinka. Albo kąpieli. Albo po kolei.
Tack!

W.